Net als bij de Bromo vulkaan gaat de wekker om 02:30, een half uur later zitten we al op de scooter onderweg naar de voet van de vulkaan. Het is stikdonker en de smalle weg slingert ons avontuurlijk door de jungle naar boven. Voor we aan de klim beginnen huren we een gasmasker om ons tegen de zwaveldampen te beschermen. Het pad is stijl maar goed begaanbaar en we banen ons al slalommend tussen de trage toeristen (en locals met karretjes voor de zeer trage toeristen) een weg naar boven. Bijna bij de rand van de krater lopen we door een dikke zwavelwolk en aanschouwen we het giftige turquoise meer. Het zicht is helder en het landschap voelt buitenaards aan met zijn verkoolde bomen, verbleekte witte varens, vulkanische aanslag op de rotsen en dikke gele rook die naast het chemisch blauwe meer opstijgt. Bij de bron van de rook zijn mijnwerkers druk bezig grote stukken zwavel los te hakken die daar ontstaan door neerslag van de giftige dampen. Ze vervoeren de zware stenen met een vlot (bestaande uit wat plastic tonnen, bamboe en touw) over het zure meer (met een Ph waarde van 0,3!!!) om ze vervolgens in houten manden naar boven te sjouwen. Na een paar uur rondgezworven te hebben op de krater begeven we ons terug naar de scooter om de rest van de dag lekker te relaxen in ons hostel.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *