Na een lekker lange nacht vertrekken we richting Cemorolawang (ook wel “Bromo village” genoemd). Een Grab (de Uber van Indonesië) kost slechts iets meer dan de bus dus we kiezen voor comfort. Tussenstop is Probolinggo waar we (zonder succes) een crossmotor proberen te huren. Tijdens de tweede rit (van Probolinggo naar Cemorolawang) moet onze taxichauffeur ineens erg nodig naar het toilet en rijdt even langs zijn huis. Dit blijkt echter een smoes te zijn om ons aan vrouw- en dochterlief voor te stellen die, na ons goedkeuren, ons vergezellen in de taxi. Zijn vrouw (net zo oud als Nadeche) laat ons onderweg trots foto’s zien van alle blanke toeristen die ze heeft ontmoet (wat toch een beetje vreemd en enigszins ongemakkelijk aanvoelt). “Ik ontmoet graag witte mensen”, vertelt ze ons via Google translate (want zo verloopt het grootste deel van ons gesprek). Niet heel erg “woke” van deze dame.