We ontbijten vandaag in alle vroegte waarna we op de scooter vertrekken naar Wae Rebo, een afgelegen dorpje in de jungle waar men nog op traditionele wijze leeft. Het is ruim honderd kilometer rijden naar het startpunt van de wandelroute die ons naar het dorp zal leiden. Het motor-management lampje van onze gehuurde scooter brandt continu, maar de meneer van de verhuur heeft ons verzekerd dat er niets aan de hand is (daar hopen we dan maar op). De scooterrit is niet voor de eerste keer een avontuur op zichzelf. We volgen de navigatie over bergen, door jungle en langs de kust. Onderweg komen we vast te zitten in dikke modder, banen we ons een weg door riviertjes en trotseren we de steilste off-road paden vol losse keien. Als klap op de vuurpijl ziet Nadeche een vliegende hagedis over onze hoofden scheren en ligt er een dikke leguaan op het asfalt te zonnen (oja, en ik koop nog een tweede kapmes, want daar kun je er nou eenmaal nooit genoeg van hebben). Rond het middaguur komen we aan op bestemming, waar we direct aan de hike beginnen. De wandeling kost iets meer dan twee uur en leidt ons door de dichte jungle. Onderweg zien we apen en horen we wel honderd vogels zingen (we spotten er slechts enkelen). Wanneer we het dorp bereiken worden we meegenomen naar de grootste hut voor ons aankomst ritueel. Eén van de ouderen spreekt in de lokale taal de geesten van de voorouders toe om ons welkom te heten en ons verblijf te zegenen (dit alles voor de zachte prijs van omgerekend drie euro). In de grote hut wonen acht gezinnen, in de ietwat kleinere hutten (waar wij vannacht ook verblijven) wonen 6 gezinnen. De hutten bestaan uit vijf verdiepingen, voor (van beneden naar boven): de bewoners, opslag van spullen, voedselopslag, opslag van zaden en voor het brengen van offers. Er is hier geen mobiel bereik, de enige elektriciteit komt van wat zonnepanelen en als je wilt douchen is er een ruimte om een emmer water over jezelf heen te kieperen. Kortom, pure luxe.