Voor dag en dauw kruipen we uit onze hut en na een glas water en een banaantje varen we in het stikdonker naar de steiger van Padar eiland. Hier wachten ons 815 traptreden naar het uitzichtpunt vanaf waar we de zon zullen zien opkomen. Het uitzicht is werkelijk prachtig, het grillige eiland van zwarte rots strekt zich in heuvelachtige slierten alle kanten de zee in, nagenoeg volledig bedekt met een zacht laagje groen. Bij aanmeren is ons verteld dat er niet met de drone mag worden gevlogen zonder permit (deze heeft Nadeche twee maanden geleden bij Le pirate aangevraagd maar dit waren ze even vergeten te regelen). Na wat onderhandelen (en wat smeergeld) mag gelukkig toch worden gevlogen. Volgende stop is Komodo eiland waar we varanen hopen te spotten. Dit blijkt geen grote uitdaging want drie stuks enorme hagedissen liggen op het strand te zonnen. De oeroud uitziende reptielen maken ondanks dat ze niet zo actief zijn toch indruk. Aansluitend lopen we een rondje door het bos, maar dit voelt vooral aan als toeristisch tijdverdrijf gezien de parkwachter bij voorbaat lijkt te weten dat we niks gaan zien. Aan het einde van ons rondje worden we tussen de kramen met prullaria en opdringerige verkopers doorgestuurd in de hoop dat we wat kopen. Ondanks de draken niet het leukste uitje van de trip. We vervolgen onze weg met de boot naar een ruime baai waar we de rest van de dag snorkelen en in de netten van ons schip relaxen. Tijdens het snorkelen word ik maatjes met een groene zeeschildpad en hij staat me toe om een kwartier lang zijdelings met hem mee te zwemmen tijdens zijn avonturen tussen het koraal. Ik mag zo dichtbij komen dat ik hem (als ik had gewild) zo een aai over zijn geschubde bolletje had kunnen geven. Een mooie ervaring en het afscheid valt ons beiden dan ook zwaar (hij heeft helaas geen Facebook).
