Vroeg uit de veren (de wekker gaat om 02:30) want vandaag gaan we een vulkaan beklimmen! Omdat we graag zelf ons avontuur bepalen (en Hollands zuinig zijn) hebben we besloten om Bromo zonder tour te bezoeken. We beginnen met de klim naar “King Kong hill”, een bergkam vanwaar je prachtig de zon kunt zien opkomen van achter de Bromo vulkaan. Het pad begint mild maar wordt al snel steiler. Het laatste stuk gaat recht omhoog over een glibberig paadje vol stenen, dwars door het struikgewas (en dit dus allemaal in het pikdonker). Dan hoop je natuurlijk dat de ontbering het allemaal waard is, maar we komen helaas bedrogen uit. Niets dan wolken (het zicht is zo’n 50 meter…). De hele top van de berg staat volgepakt met toeristen die teleurgesteld terug naar hun jeeps afdruipen als de touroperators op hun fluitjes blazen. Van het ene op het andere moment is de berg verlaten en we besluiten om nog even te wachten in de hoop dat de bewolking opklaart (zonder geluk). Na de afdaling hiken we richting de vulkaan over de “sea of sand” (die best groen is door alle regen uit die !#%* wolken). Eenmaal bij de krater aangekomen is de tank van Nadeche leeg (al heeft ze echt gebikkeld vandaag) en beklim ik deze dus alleen (wel met de drone in mijn kielzog). Dikke witte wolken komen er uit de grommende vulkaan die, als ze over de rand waaien, prikken in je ogen en longen. Na een goede portie giftig gas daal ik af en blazen we de aftocht. Omdat de weersvoorspelling voor morgen niet veel beter is besluiten we verder te reizen richting Ketapang en boeken we een trein waar we binnen 3 uur in moeten zitten vanaf een station 1,5 uur verderop (even vergeten dat er niet zoveel taxi’s op vulkanen rijden). Wonder boven wonder weten we twee jongens te strikken die ons af willen zetten (en er ondanks aandringen niets voor willen hebben).
