Zoals ik van mezelf gewend ben (wel een beetje teleurstellend van Nadeche) komen we 5 minuten voor vertrek aan op het treinstation en weigert de machine ons kaartje te printen (hoe kan het ook anders). Gelukkig zijn de Javanen uiterst behulpzaam en weten we toch nog onze stoelen te bereiken voor het laatste fluitsignaal. De stoelen zijn wat klein (de hoofdsteun komt tot onder mijn schouders) maar verder is de treinrit fantastisch. Bijna de gehele reis zitten we aan het raampje gekluisterd te kijken hoe de dorpen, begroeiing en rijstvelden voorbij zoeven.
